– Slotconclusie bijbelse dogma’s, Babylonische fabels

01-02-2015    

Valkuil der verwachting

Al lezende kun je de uitspraak tegen komen ‘alles gebeurt bij geval.’ Maar toeval bestaat niet.

Extreem godsdienstige opvoeding werkt op latere leeftijd averechts op kinderzielen, die ongetwijfeld worden beschadigd. Daarmee wil ik niet stellen dat ouders die zo opvoeden het niet goed bedoelen, in tegendeel. Hier kan en mag ik stellig in zijn. Maar ik heb aan den lijve ondervonden waartoe extreem godsdienstige opvoeding heeft geleid. Kinderzielen bloeden geestelijk dood door streng religieuze opvoeding. Areligieus gedrag en respectloze ontlading zijn het resultaat. Geestelijke bloedingen zijn de bron van alle narigheid. Daarmee wil ik zeggen dat kinderen die zo zijn opgevoed, op latere leeftijd kunnen, zullen, ja moeten doorslaan in een wereld van geweld en vertier die schreeuwt om aandacht. Een schreeuw om onbegrensde aandacht is wat wij horen op heel deze aarde. De dreiging ‘Wie God verlaat, heeft smart op smart te vrezen’ gaat niet op. Nee, wat blijft is: ‘Gaat weg van mij, Ik heb u nooit gekend.’ Dat is nu het resultaat van een liefdeloze, streng religieuze opvoeding, waarin Bijbelteksten worden misbruikt als geestelijk moordwapen. Die teksten weten zelfs volwassenen in hun ziel te raken en te verwonden, zodat ook zij geestelijk helemaal doodbloeden. De vluchtroutes die hieruit voortkomen zijn: geweld, moord en doodslag, en in sommige gevallen zelfs de strop. Persoonlijk ben ik hiervoor gelukkig nog bewaard gebleven. Maar ik denk niet dat ik beter ben en dat het mij niet had kunnen overkomen.

Geen toeval dus, alles geschiedt onder de toelating Gods. Kort samengevat: ‘Ik wil en zij zullen.’ Hoe kunnen kinderen dit ooit bevatten? Wat religie niet allemaal kan veroorzaken! In psalm 14:1 lezen we: ‘De dwaas zegt in zijn hart, Er is geen God.’ Ik ben zeker geen atheïst; Ik mag met grote overtuiging stellen en geloven dat de drie-enige God bestaat. Hierover bestaat bij mij geen enkele twijfel! En ik ben er zeker van dat de twee wegen verankerd liggen in mijn onsterfelijke ziel. Dit schrijven getuigt daar overduidelijk van. Maar met een aantal dogma’s ben ik het eenvoudig weg niet eens. Ik ben heel stellig in mijn opvatting, dat het niet allemaal waar kan zijn. En ik denk hierin niet alleen te staan. Is het geen teken aan de wand, dat onze kerken in toenemende mate leegstromen en tekenen van verval vertonen?  Is het niet opmerkelijk dat er zoveel dood en verderf gezaaid wordt, met als oorzaak religie. En beweer nu niet dat wij, christenen, dat nooit zullen doen. Stel dat uw en mijn kinderen voor onze ogen worden mishandeld, en nu heb ik het nog niet eens over vermoorden, dan zullen wij ongetwijfeld terugslaan en met gelijke munt betalen. Ik in ieder geval wel, daar ben ik zeker van. Ook al zijner kerken die tot de nok toe vol zitten, dan wil dat zeker nog niet zeggen, dat dit  allemaal oprechte christenen zijn. Vergelijk het met vals geld. Net als echt geld heeft dat een watermerk, dat soms zo echt is, dat het niet van het origineel is te onderscheiden. Maar vroeg of laat wordt het ontdekt. Zo ook met echte en valse christenen. In dit verhaal bent u verschillende voorbeelden tegengekomen dit soort ontdekkingen.

Als dit alles een moeten is, van datgene wat van eeuwigheid is beslist, is er naar mijn sterke overtuiging sprake van louter willekeur. Wat ons in de prediking wordt voorgehouden, valt dan ook niet te verklaren. Wij moeten daaruit concluderen dat er louter valse hoop word gepredikt in onze kerken. Want een mens kan, noch wil zich van nature niet laten bekeren. Wij zijn daar overigens ook helemaal niet toe instaat zegt het Woord: ‘Zonder Mij kunt gij niets doen, niemand komt tot de Vader dan door mij. Noch door kracht, noch door geweld, maar door Mijn Geest zal het geschieden!’

Maar wat geschiedt er dan? Het antwoord hierop luidt: de bekendmaking, in de tijd van leven hier op aarde, van wat van eeuwigheid reeds is beslist, zelfs aan een stervende aan het kruis. Wat een van eeuwigheid uitgemaakte zaak is, wordt hier en nu bekend gemaakt. Dit is de kern van de zaak,

Dus de geest der genade en der gebeden werkt louter in de harten van Zijn uitverkoren volk! Daarnaast wordt ons wel de algemene genade geschonken. En tenslotte is er groep die geheel los is van God, of moet ik stellen, God los van de overigen die dood zijn in zonden en misdaden. ‘Laten de doden hun doden begraven. Dus de oproep die in veel predicaties wordt gehoord: ‘Bekeert u’, is een farce:

Naar mijn stellige overtuiging moet men de mensen voorhouden dat het is ‘in hopen zalig worden.’ Het is niet weggelegd voor een ieder. Wat ook  niet opgaat is  de uitspraak: ‘Zij en gedoopt zijn en die geloofd zullen hebben, zullen zalig worden.’ Het is in hopen en in een biddend opzien in de Geest der genade en gebeden voor hen ‘die Mij gegeven zijn’, voor de overigen is het  een verloren zaak. 

En laten wij het eens hebben – met eerbied gesproken – over de voorbede bij de Vader. Dat mag toch op zijn minst vreemd worden genoemd? Hoe zo voorbede? Deze voorbede kan onmogelijk slaan op diegenen van wie gezegd wordt: ‘ Gaat weg van Mij, Ik heb u nooit gekend.’ Nee deze voorbede is slechts voor hen ‘die Gij Mij hebt gegeven.’                                                                                                             

Dus laten de doden hun doden begraven. Zij zijn daar niet in begrepen. Maar ook hier plaats ik weer een vraagteken, want het evangelie is toch voor hen die ziek zijn, en toch niet voor hen die in de kerk zitten, want zij hebben de medicijnmeester niet van node, evenals de farizeeërs en schriftgeleerden in hun hoogmoed, die voor in de kerk zaten en uitblonken in leer en wijsheid, onbegrensde vooroordelen en sancties.

En waar ik ook grote bedenkingen tegen heb, is dat veel leraren vanaf de stoel met grote stelligheid beweren dat iemand die gezondigd heeft tegen de Heilige Geest, nooit meer zalig kan worden. Volgens mij is ook dit weer een onjuiste uitspraak , want het uitverkoren volk is helemaal niet in staat te zondigen tegen de Heilige Geest. Een mooi voorbeeld hiervan zal ik u schetsen.

Belofte zonder betekenis

Laten wij het eens hebben over de rijke jongeling, hij die veel bezat, maar ook een grote leegte had in zijn rijke leven. Op een dag is hij naar Jezus gegaan met de vraag: ‘Wat moet ik doen om zalig te worden?’ Waarop Jezus sprak: ‘Verkoop alles wat gij bezit, verdeel het onder de armen, en gij zult een schat hebben in den hemel, kom daarna terug en volg Mij.’ Dit was te veel gevraagd van deze rijke jongeling, verdrietig verliet hij de Heere. De verklaring van onze herders en leraars is, dat hij geen afstand kon doen van zijn werelds bezit. Dit is echter  wederom een fabel, want deze rijke jongeling was geen levend gemaakte ziel van eeuwigheid. Hij heeft dus niets te willen, dan alleen de Heere te moeten verlaten. Onze Heere God is van eeuwigheid tot in alle eeuwigheid en wist daardoor ook dat, wat de rijke jongeling aan de Heere vroeg, hij nooit zou kunnen volbrengen, Want hij behoorde tot de doden die hun doden moeten begraven. Deze kunnen in der eeuwigheid nooit zalig worden. maar hem werd wel een onmogelijke eis gepredikt, waaraan de rijke jongeling niet kon voldoen! In feite komt het er daarom op neer dat hij een eeuwig verwijt meekreeg.

Zie wat ik bedoel met zondigen tegen de Heilige Geest. De niet gekende doden doen dit wel, want zij missen de Geest der genade en der gebeden. Zij  weten dus ook niet beter. Wanneer het gaat over beproeving, gaat het niet alleen over Zijn volk, maar ook over alle gelovigen.

Onbeschrijfelijke beproevingen, die zijn uitverkoren volk moet doorstaan, dienen als een les waarin troost meekomt. Troost met een zoete smaak, om Zijn volk pas op de plaats te laten maken. Zoals een hond, geslagen door zijn baas, terugkomt en een welgemeende aai over zijn kop krijgt, waarna je direct de blijdschap van het dier kunt opmerken. Zijn staart zal kwispelen van blijdschap. In dit licht moet u dit zien. Hier wil ik ook mee aangeven, dat ik niets ontken, maar dat ik het met veel gelijkenissen en beeldspraak waaraan ik refereer, niet eens kan en wil zijn. Ik kan en weet de ware, oprechte christenen echt wel te onderscheiden van hen die valse bescheidenheid ten toon spreiden in onze gereformeerde gezindten. Ikzelf was zo’n man die nu in alle eerlijkheid moet, wil en zal erkennen dat ik nauw betrokken was bij die valse bescheidenheid en die ook heb uitgedragen.

Moordenaars aan het kruis, voor de een wel genade, voor de ander niet. De ziel die zondigt zal sterven. Diens smart en beproeving kent geen troost noch zal hij de zoete smaak ervan mogen proeven. Het enige wat hem na vele plagen en tegenslagen rest, is totale verharding en verbittering, de eeuwige dood der smarten.

Gemis doet zeker hopen. Hoop geeft verwachting en doet leven. Waar hoop is,  groeit en bloeit vertrouwen, ondanks de grootst mogelijke ontberingen in een mensenleven. Toch vraag  ik mij af: ‘Waarop is dan ons aller hoop gevestigd?’ Vele mensen in de kerk zitten er slechts voor kerkvulling. Kerkelijke dogma’s brengen ons geen hoop wanneer onze herders en leraars ons die niet eerlijk, oprecht en tot in detail verkondigen en verklaren. Ik ervaar het nu als een valse hoop, want niet ieder mens ligt verloren in zonden en schuld, al wordt dit wel zo verkondigd. ‘Het enige waar wij recht op hebben is de eeuwige dood,’ zo horen wij van de kansel is. Dus: ‘Bekeert u.’ Maar dit is wel de grootste leugen die ooit van de kansel verkondigd is!

‘Uw genade valt vrij.’ Hiertegenover plaats ik de willekeur aan het kruis. ‘Genoegdoening valt vrij,’ wordt verkondigd. Maar het is: ‘Ik wil en zij zullen.’ Daar zal het mensdom het mee moeten doen. Het zij goed, het zij kwaad, het is in alles en voor allen, een moeten.

Ik weet uit mijn verleden nog dat de volgende tekst mij zo zeer aansprak: 1 Petrus 2 vers 3: ‘… indien gij anders gesmaakt hebt dat den Heere goedertieren is.’  Tijdens mijn laatste gevangenschap, toen ik grote nood kende en op mijn gebed waarlijk uitredding mocht ondervinden, is er een grote ommekeer in mijn leven  gekomen. Zo sterk en overtuigend en overbuigend in de leer der zaligheid, dat mijn enige troost en verlangen naar verluchting en verlichting was, het gebed en opgaan naar de kerk.

De kerkelijke zorg en bijstand die ik mocht genieten naar aanleiding van de brieven die ik vanuit de gevangenis naar huis stuurde, waren overweldigend. Ik ontving tijdens mijn gevangenschap overvloedig brieven, kaarten en bezoeken zowel van het kerkelijk bestuur alsmede van vrienden en familie, zodat zelfs de gevangenisbewaarders opmerkten: ‘Dit moet toch wel heel veel sterkte en blijdschap geven.’ Inderdaad, dit heeft mij in die situatie onbeschrijfelijke troost en blijdschap gegeven waarvoor ik zowel God als allen die mij hebben bijgestaan met een kaartje en bezoek zeer dankbaar was.

Maar de tijd zal het leren. Sinds jaren moet ik oprecht erkennen dat het waar is wat ik mijn grootvader zo vaak heb horen zeggen:                                                

‘Laat het eerst maar eens overzomeren en overwinteren.’ 

Het was en is zo. Mijn houding kwam louter voort uit de gevolgen van straf en gevangenschap. Eenmaal buiten heeft dit opgaan naar de kerk, bijbel lezen, gebed en dankzeggingen nog slechts enkele jaren standgehouden.

Destijds geloofden vele predikanten, gemeenteleden, familie en vrienden – alhoewel ik door die zonden ook veel vrienden ben kwijtgeraakt – dat ik in zonden en schuld den Heere had mogen leren kennen. In deze benauwde wereld was en is er geen plaats voor vele vrienden en relaties. Maar mijn ego werd daar zo door gestreeld, dat ik daarin opging. Sterker nog, de overtuiging en overbuiging die ik uit al die aandacht proefde en smaakte, liet mij ervaren dat het zeer goed was, en een mooi vergelijk waar de kerken mee gevuld zijn.

Achteraf moet ik zeggen: ‘Wat een dwaas, wat een godsdienstige dwaas was ik, die zichzelf alzo heeft voorgedaan en heeft willen laten inpakken.’ Mogelijk kwam het voort uit mijn onderbewuste, het verlangen om van de mensen gezien te willen zijn. Het was zelfs zo dat mensen jaloers bleken op mijn geestelijke inslag.        

Ondanks mijn terugval op geestelijk terrein, heb ik mijn religieuze, geestelijke hoogmoed nog vele jaren staande weten te houden. Maar nu heerst mijn oude natuur weer als voorheen. Daarmee wil ik niet zeggen dat dit fout is, want zo ik altijd ben geweest. Door hardop te denken en te zeggen wat er waarlijk in mijn hart ligt en leeft, voel ik mij goed. Ik kan niet veinzen. Maar de vele jaren van geestelijke schijn, waar ik heel rijk mee was, zijn niet meer dan ijdelheid en kwelling des geestes geweest! Niet dat ik alles overboord heb gegooid, integendeel. Ik heb louter grote  twijfels ten aanzien van een aantal zaken, niet meer en niet minder.

Ziet u nu hoe echt vals kan zijn.  

Jodenhaat en -vervolging heb ik ook nooit begrepen. Wat zal het einde zijn van het aanstormende antisemitisme? Het volk van God? Hij kastijdt die Hij lief heeft? Hieronder moeten velen gebukt gaan.

Men spreekt van volharding. Maar zonder de Geest der genade en der gebeden verkondigt men in feite alom de onmogelijkheid, wat eigenlijk niet meer is dan godsdienstige ijdelheid en kwelling des gewetens van kerkelijke gemeenteleden. Zonder die Geest is volharding slechts verloren tijd, ijdelheid en zinloze energie naar wat nooit was, is of komen zal. Zonder ware goddelijke overtuiging en overbuiging van de Geest der genade en gebeden, die hier niet in meekomt, zijn wij niet alleen verloren, wij moeten daarin verloren gaan.                   

Algemene genade

Ik wil u niet misleiden met mijn schrijven, of pretenderen de wijsheid in pacht te hebben. Geenszins. Natuurlijk moeten wij leven zo als het behoort. Dat wil zeggen normen en waarden respecteren, vastgelegd in wetten en evangeliën. Want zoals ik al  in mijn eerste boek heb vermeld: wanneer er geen kerken en gevangenissen zouden zijn, zou het een rampzalig slacht- en verkrachtpartij zijn onder ons.

Wist u dat kerk en bajes wel degelijk iets gemeen hebben? In de kerk kom je geen ongelovigen tegen en in de bajes geen schuldigen. Dit heb ik uit eigen ondervinding.       

Vrede van de wereld kan ik u niet geven, mijn vrede wel

Wat moet ik me hierbij voorstellen? Ja, de schepping was vrede, maar die was en werd terstond hevig verstoord door de duivel en gedevalueerd tot een mijnenveld van pijn en verdriet. Onweerstaanbare verleidingen, natuurgeweld, dood en verderf tot op de dag van vandaag waren het gevolg. De mens als middel, onderwerp en lijdend voorwerp in Zijn hand: Ik wil en zij zullen. Zou de pottenbakker niet mogen weten, wat hij met zijn eigen potten doet? Desalniettemin is het de mens die schuldig is, zonder dat er sprake is van ook maar de geringste verzachtende omstandigheden. Tot in lengte van dagen, nee tot in eeuwigheid zal de mens branden in de hel der verdoemenis. Ook deze hel der verdoemenis maakt deel uit van de schepping voor hen die niet zijn opgetekend in het boek der levenden. Zij zullen daar zijn en blijven, in de buitenste duisternis.

Met deze woorden ben ik niet bezig het papier te bevuilen: ik ervaar nu meer vuil dan toen ik met schrijven begon. De volgende uitspraak kan legendarische genoemd worden: ‘De  massa is vastgelopen in trauma’s en geestelijke beschadigingen als gevolg van religie en ideologieën over het rond der aarde.’ Oorlogen, terroristische bewegingen zijn haast ontelbaar en het wordt alleen maar erger.

Kijk naar de gebeurtenissen in Frankrijk, de aanslag op het magazine Charlie Hebdo in januari 2015. Dan zie je wat religie als tegenhanger van vrije meningsuiting heeft teweeggebracht. Datzelfde gevoel komt bij mij op als ik de religieuze fabels aanhoor die worden gebezigd op de preekstoel. Hiermee wil ik duidelijk maken dat er geen verbinding, maar slechts ontbinding wordt gepredikt. Als bijvoorbeeld op onze reformatorische kansel de rooms-katholieke godsdienst wordt vergeleken met de protestantse, wordt de eerste  afgeschilderd als duivelsere kost. In rooms-katholieke kerken daarentegen wordt niet op deze manier over protestanten gesproken.                                                                                                                                     

Dit noem ik nu een vorm van kartelprediking waaruit kartelgeloofsgemeen-schappen geboren worden. Want buiten de kerk gaat deze vorm van separatisme een eigen leven leiden met alle gevolgen van dien. Separatisme geeft geen antwoorden op zekerheden, maar leidt tot radicaliserende christenen, religieuze en ideologische provocaties en ongelimiteerde vrije meningsuitingen waarmee wij dagelijkse worden geconfronteerd in de wereld. Hier komen geen winnaars uit voort, louter zware verliezers. Respecteer daarom ieders zijn religie,

In onze kerken wordt vaak teruggegrepen op Goddelijke vermeldingen, maar die hebben geen consequenties. Ze worden louter gehanteerd om ‘t eeuwige verwijt.

Levensprincipes kunnen veranderen door een nuchtere en realistische kijk op het leven en onze opvoeding met waar- en onwaarheden wat betreft de zin van ons bestaan. Teleurstellingen die daaruit voortkomen volgen elkaar op. Maar de grootste boosdoeners in mijn persoonlijke verleden zijn de Goddelijke  bronvermeldingen die inhoudsloos zijn, terwijl consequenties ontbreken. Ik wil hier het volgende mee zeggen. Tijdens de religieuze opvoeding ging men vaak hardhandig te werk. Er was de religieuze vermaning met de stok achter de deur en altijd volgde er straf op. De rechtvaardiging hiervan was dat, dat hoorde bij een goede opvoeding.  

De opvoeders pleitten hun geweten vrij door te stellen: als je zo je kinderen hebt opgevoed, en ze zijn uit huis of getrouwd, dan heb je als ouder je plicht gedaan. Alles wat de kinderen daarna doen komt voor hun eigen rekening. Mij ervaring is echter dat religie er niet ingeslagen werd, maar juist eruit.

Welnu, geloof is geen gyrokompas waarop en waarmee wij zouden kunnen laveren om ons te bekeren; maar een geboortestempel van en tot in alle eeuwigheid!

Nu horen en zien wij voor de zoveelste keer dodelijk natuurgeweld, dat is de natuur? Vraagteken, ja; Want niks natuurgeweld, maar bovennatuurlijk geweld. Dit koppel ik terug aan Job, waar de Heere de natuur in de handen gaf van de duivel, en alles wat Job lief en dierbaar was werd verdelgd en gedood. Wat Job moest ondergaan was ook bovenmenselijk, want Job sprak geen onvertogen woord. Nee ook hier weer de Geest der genade en gebeden die in Job was gevaren en Job die goddelijke kracht en liefde liet smaken dat het goed was, dus niks van de mens bij hoor!

De Heere Jezus bedaarde ook een zware storm op zee, nee niks oorzaken, het is in alles en voor alle een moeten, en dit moeten, moet wel kunnen, het is voor de een wel, en voor de ander niet!

Cartoonisten               

Vrijenmeningsuiting heb ik geen problemen mee, maar….    

Religie moet hiervan verschoond blijven:

WAAROM? 

Nou dit moge wel duidelijk zijn en blijven, zie na zesduizend jaar dood louter en alleen om religie nog dagelijks intense dood en verderf!

Waarom?

Omdat het uitlokking en de kraamkamer is tot het aanzetten… 

Geldzaken oplichtingen, overspel, jaloezie, zelfs maatschappelijke moord en doodslag weten wij dat er verzoening mogelijk is, wat ook veelvoudig gebeurt:

Maar in religies zijn wij onverzoenbaar, non vergevingsgezind, zelfs in de kleinste details, beledigd uw buurman/vrouw broer of zuster, vriend of vriendin die hun religie naarstig nastreven, de vriendschap is voor goed over:                      Over dit dilemma zou ik een eindeloos onderbouwend verslag kunnen schrijven. Cartoonantichristen zijn het begin van het einde wanneer het over intens beledigen van religie gaat: En waarom? Wat is de toegevoegde waarde? Ja het enige, maar dan alleen maar het enige wat zij bereiken is, gruwelijke moordpartijen! En ik dacht echt dat ik een nieuwe titel had ontdekt, cartoonantichristen, nou ik verwachte een rode streep onder deze titel, maar nee het bestaat al, dus moet er al eerder een beschrijving met deze titel bestaan? Maar dit ter zijde;

En wat is nu de ware inhoud om dit niet na te laten, maar juist hierin te blijven volharden om zich niet gewonnen te geven aan mensen die hun religie niet willen laten bezoedelen en te beledigen, uit pure hoogmoed! En natuurlijk zijn er religieuze moordenaars gelijk de IS! Dat wat zij uitdragen en op willen leggen heeft niets met religie te maken, maar slechts doodeskaders zijn, het beest der duivelen wat verdwaasd raast over het rond der aarde:

Ook een moeten!

En daarom kan wil en zal dit in dit leven niet worden beslecht! 

“Pro en Contra”

Pro en contra moet leiden tot een balans en niet leiden tot Lijden.

Pro en contra in de vorm van plus en min waarmee wij samen vernieuwend in en door het leven kunnen gaan, maar cartoonisten moeten hier echt mee stoppen! De tijdgeest lijkt dat er alleen een leven op scherp mogelijk is, toegeven om bestwil is niet meer bespreekbaar.

Mijn laatste slotwoord word dan ook met recht,

“Saudade”

Het is een Portugees woord, het beschrijft de mengeling van gevoelens van verlies, gemis, afstand, en liefde;

P.M.Versluis Sr